Dziedzictwo

Angel.a

Eragon

Eragon to książka napisana przez młodego chłopaka Christophera Paoliniego. Jest to książka pełna przygód, przeżywanych przez największych przyjaciół, smoka i człowieka, którzy razem brną do celu pomimo przeszkód i niebezpieczeństw jakie na nich czekają.

Akcja książki zaczyna sie w małej wiosce, nieopodal której chłopiec znajduje smocze jajo. Od tego momentu zaczyna się przygoda z magią, czarami i oczywiście smokiem. Potem Eragon wraz ze swym przyjacielem Bromem wyrusza w podróż swojego życia. Spotka go wiele niebezpiecznych przygód, wiele razy przyjdzie mu wybierać między dobrem a złem i chociaż droga zła jest łatwiejsza, Eragon się nie poddaje i idzie stawic mu czoło. Ale zły król Galbatorix ma wiele złowieszczych planów i podstępów...

Najstarszy

W drugiej części trylogii, Eragon wraz ze swoją smoczycą Saphirą wybierają się do Ellesmery, aby dokończyć szkolenie. Podczas gdy on uczy się władać mieczem i magią, po śmierci pana Vardenów, jego córka Nasuada obejmuje władzę i decyduje o przeniesieniu buntowników do Surdy. W tym czasie Roran, krewniak Eragona musi stoczyć bitwę na czele mieszkańców Carvahall z okrutnymi Ra'zacami. Surda wypowiada otwartą wojnę Imperium, więc Eragon musi przerwać szkolenie, aby pomóc Vardenom. Na polu bitwy spotyka drugiego Jeźdźca, który przekazuje mu straszną prawdę na temat jego pochodzenia…

Brisingr

Ta książka przebija wszystko. Kiedy Glaedr i Oromis zginęli płakałam jak bóbr. Matko... Tak było mi smutno jakbym straciła swojego własnego mistrza! Znam takie powiedzenie 'Mój mistrz - moje serce, moja nauka'.

Dziedzictwo

Jestem w trakcie czytania :P

Atakama

3 pierwsze tomy mam na półce, 4 przeczytam przy najbliższej okazji.
Szału nie ma. Kiedyś (ładnych kilka lat temu) książkę uwielbiałam. Teraz uważam, że książka pisana była bez jakiegokolwiek planu, a autor po prostu improwizował, najczęściej z dość miernym skutkiem. Jednak jest w serii kilka fajnych poysłów, np łączenie smoka i jeźdźca w pary czy kotołaki.
Na razie z czytanych przeze mnie części najsłabszy był "Brisingr". Za dużo zbyt kwiecistchi przynudzających opisów, a za mało akcji.
Moją ulubioną częścią jest "Eragon", wciąż z przyjemnością ją czytam.
Mojimi ulubionymi postaciami są Murgath, Saphira i Solembum.
Nie cierpię za to Rorana. Czemu Chris go nie zabije?

Maggie

Przeczytałam do Brisingra, obejrzałam film, ale żadnego zachwytu nie było. Szczerze? Postacie Eragona były wg mnie żywcem wzięte z Tolkiena. Elfy - jak u Tolkiena, krasnoludy - jak u Tolkiena, świat - prawie jak u Tolkiena. To mnie raziło już od początku, ale mimo to byłam ciekawa i przeczytałam trylogię. No właśnie. A potem Paolini mnie wkurzył. Dobra, wiem, że nie jest łatwo napisać książkę, ale kazał czekać swoim fanom trzy lata, w międzyczasie ogłaszając wszem i wobec, że Dziedzictwo nie będzie miało czterech części, tylko pięć. Dobra, może się czepiam, ale nie lubię, jak tak rozszczepiają serie, byle tylko wydłużyć. Poza tym kiedy wychodzi następna część? Bo z tego co wiem, nie wypowiedział się, kiedy mniej więcej ją skończy. Chyba, że się mylę.
Co do samej fabuły - nawet, nawet, z tego co pamiętam, najbardziej lubiłam chyba Brisingra i prawie tak samo Najstarszego. Eragon był na trzecim miejscu.
Ulubiony bohater? Murtagh. Polubiłam go dosłownie od pierwszej sceny z nim - i w filmie i w książce :p

Wow, ale się rozpisałam xD

Atakama

Nie, Maggie, wcale nie powiedział, że będzie 5 częći. Napisał 4, ale nasze polskie wydawnictworozdzieliło ostatni tom na pół, bo niby nie zdążyli z tłumaczeniem, i jeszcze boją się, że się nie zwróci kasa, tylko że ładnie ujęli to w słowa.
Zdzierstwo.

Sophie

To była moją pierwsza książka fantasty. *.* Kiedyś byłam zachwycona, ale kiedy przeczytałam Eragona jeszcze raz, to nie było już tak różowo.
No i w Ameryce mają jedną część. Tylko w Polsce sobie zarabiają.

Atakama

Przczytałam część pierwsza "Dziedzictwa". Przyznam, przez pierwsze pół ksiażki trochę sie nudziłam (...ugh, jak ja nienawidzę Rorana!), ale potem nie mogłam sie od niej oderwać. Znów zaimponowała mi Angela, kim ona, do diabła, jest? Brakowało mi słowniczka na końcu książki. A po skończeniu pozosostało pytanie: jak oni mogli rozdzielić "Dziedzictwo" w takim miejscu?
Ogólnie uważam "Dziedzictwo" za niebo lepsze od "Brisingra" (jeśli chodzi o "Eragona" i "Najstarszego" byłyby zapewne lepsze, ale wiek autora robi swoje) i czekam, aż w moje łapki wpadnie jego kontynuacja.

Sophie

Po przeczytaniu książki czuję wielki smutek. Nie chodzi o samą treść, ale o to, że to już koniec. Nie będzie kolejnych części. Nie jest to może najlepsza seria świata, ale mam do niej sentyment, ponieważ od "Eragona" zaczęła się moja przygoda z fantastyką. Dlatego te książki mają u mnie dość specjalne miejsce. Nie pamiętam, żeby po jakieś skończonej serii, czuła coś podobnego. Tak wiele pytań, a tak mało odpowiedzi...

Ta część jest pisana z punktu widzenia trzech postaci: Eragona, Roana i Nasuady. Za każdym razem, gdy znów wracano do kuzyna Eragona, irytowałam się. Chłopak miał aż za duży zapas szczęścia, a do tego po prostu go nie lubię. Bardziej podobały mi się fragmenty z punktu widzenia Saphiry w pierwszej części. Wiele wątków zostaje zakończonych, w ten czy inny sposób. Ale część nadal pozostaje otwarta. W połowie dochodzi do kulminacyjnego momentu i nie oszukujmy się, każdy ma pojęcie, jak się to skończy. Podoba mi się, że tak wiele miejsca poświęcono wydarzeniom po wojnie. Zazwyczaj tego braku w wielu książkach. Swojego rodzaju rozwinięcia tematu. Książka momentami bywa...przesłodzona. I trzeba to przyznać. Ale da się to w miarę znieść, jako rekompensatę, tych złych wydarzeń.

Ja się nie zawiodłam, chociaż można usłyszeć tyle samo dobrego, co i złego o tej książce. Jak dla mnie jest to godne zakończenie tej serii, chociaż owszem mogłoby być jeszcze lepsze, ale jest, jak jest. :)

Plusy: Murtagh ;3 Moja ukochana postać! Było go całkiem dużo i można go lepiej poznać. Ahh! ;3
Zapowiedź innym książek autora. Napisał, że wróci do tematu Alagaësi. Jak dla mnie super, chętnie poczytam, o dalszych przygodach bohaterów.

Minusy: Nie chcę spoilerować, ale czekałam na pewną rzecz od pierwszej części. I to się nie zdarzyło. Byłam naprawdę rozczarowana. A poza tym nie podoba mi się, że autor nie poruszył już tematu Murtagha po bitwie.
Podzielenie książki. Nie obchodzi mnie, jak to tłumaczą. -.- Uważam, że to nie był dobry pomysł. Mogłam poczekać trochę dłużej i zapłacić trochę więcej, ale nie tyle ile faktycznie trzeba. A do tego w pierwszej części brakowało mi słowniczka, a w drugiej mapy.

Ogólna ocena:10/10

Atakama

Właśnie skończyłam czytać. Pod słowami Sophie podpisuję się dwiema rękami.
Równiez zirytował mnie brak opisów Murgatha i Ciernia po bitwie, a także to, że zielony smok wykluł sie dla Aryi oraz że Saphira sie z nim zwiazała. Przecież ona miała spokojnie ze 3 lata, a on pewnie nie skończył jeszcze dwóch miesięcy! . I jeszcze trochę zbyt oczywista zawartość Skały Kuthian...
Podobał mi sie sposób w jaki zakończyła się finalna walka między królem i Eragonem i ostatnie strony książki - nowa interpretacja snu, który przyśnił sie Eragonowi w I części serii.